Patiënt X en heldinnen
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther en Berit
29 Mei 2014 | Moldavië, Chisinau
Inmiddels anderhalve week verder zijn we allang klaar met de nulmeting waar we eigenlijk voor kwamen. Omdat het niet in onze beider aard zit om dan maar gewoon achterover te gaan zitten hebben we ons vastgebeten in een aantal zaken die we mee gaan nemen in ons adviesrapport en waarbij we graag een beginnetje zouden willen maken in het verbeteren van de situatie. Bovendien is dit voor ons allebei meer een ethische kwestie geworden, we kunnen niet weggaan en zomaar denken dat er ook niets gebeurd was als wij hier niet zouden zijn geweest. Zo hebben we bijvoorbeeld patiënt X, een man van middelbare leeftijd die al jaren op bed ligt omdat hij een lage dwarslaesie heeft, inderdaad op bed OMDAT hij een dwarslaesie heeft. Even ter vergelijking, in Nederland zou deze man zeer waarschijnlijk een goede rolstoel op maat hebben, de kans is aanzienlijk dat hij zou kunnen werken, eventueel sporten en deel zou kunnen nemen aan het sociale leven. Hier dus niet..Patiënt X heeft een rolstoel, zo'n één die bij ons via de uitleen te verkrijgen is voor kortdurend gebruik, maar een prima rolstoel. Ons Nederlands verpleegkundig hart zei dus meteen: mobiliseren! Lekker naar buiten, de drempel zijn laag genoeg in zijn huisje, behalve de laatste, maar daar vinden we wel een oplossing voor. Toch was meneer minder enthousiast dan verwacht, hij vertelde dat hij regelmatig naar buiten gaat en de transfer van bed naar rolstoel zelf kan maken. Toch deed de omvang van zijn bovenarmen ons dit maar moeilijk geloven..
En toen hoorden we gisteren via Britse mensen die hier nu voor de 6e keer op bezoek zijn dat het hier in het land niet wordt geaccepteerd wanneer je in het openbaar op straat verschijnt met een gehandicapt kind, dus ook niet als volwassene. Onze meneer wil dus wel en kan ook wel naar buiten, alleen de rest van het land is nog niet klaar voor hem, daarom ligt deze vriendelijke goedlachse man letterlijk zijn tijd te doden. Moeders die het lef hebben om met hun gehandicapte kind op straat te verschijnen krijgen allerlei geroep te verduren met woorden als: "ga naar binnen met dat kind, het hoort niet op straat."
Gisterochtend stond er een moeder met een klein meisje met het syndroom van Down bij de bushalte, de eerste keer dat we hier een kind met een handicap op straat zagen en meteen zijn zij en haar moeder onze heldinnen!
En toen hoorden we gisteren via Britse mensen die hier nu voor de 6e keer op bezoek zijn dat het hier in het land niet wordt geaccepteerd wanneer je in het openbaar op straat verschijnt met een gehandicapt kind, dus ook niet als volwassene. Onze meneer wil dus wel en kan ook wel naar buiten, alleen de rest van het land is nog niet klaar voor hem, daarom ligt deze vriendelijke goedlachse man letterlijk zijn tijd te doden. Moeders die het lef hebben om met hun gehandicapte kind op straat te verschijnen krijgen allerlei geroep te verduren met woorden als: "ga naar binnen met dat kind, het hoort niet op straat."
Gisterochtend stond er een moeder met een klein meisje met het syndroom van Down bij de bushalte, de eerste keer dat we hier een kind met een handicap op straat zagen en meteen zijn zij en haar moeder onze heldinnen!
-
29 Mei 2014 - 08:45
Nanja:
Lieve hardwerkende studentes - met het hart op de juiste plek-,
Jullie beschrijvingen zijn zo levensecht, dat ik in gedachten
bij die bushalte sta, en aan het bed van Patient X.
Zijn situatie is zo vergelijkbaar, met wat we in andere landen zagen.
Schrijnend, en nog lang niet opgelost....
Sterkte met het soms ongetwijfeld machteloze gevoel....
Groetjes vanuit Enschede, met 8 graden en lichte regen,
Een veel te koude Hemelvaartsdag, sneu voor alle dauwtrappers.
Adios, Nanja -
29 Mei 2014 - 09:47
Paul Gunnewijk:
Moi Berit en Esther,
Mooi werk en terecht opgepakt. Volgens mij komen jullie hiermee pas echt op de kern van de nulmeting, nl de soft controls. Immers we kunnen alles willen aanpassen en vernieuwen maar als de bevolking qua cultuur en acceptatie daar niet aan toe is, bereiken we uiteindelijk niets.
Ga zo door en bouw dit hoofdstuk gedegen uit zodat de nulmeting een duurzaamheidswaarde krijgt.
Leuk jullie berichten steeds te lezen.
Groet,
Paul -
29 Mei 2014 - 13:42
Jan Harsevoort:
Lieve Esther en Berit.
Weer een verslag vol indrukken. Wat doen jullie daar goed werk.
Ook in Nederland werden heel vroeger de gehandicapten weggestopt, zij mochten niet gezien worden.
Nog zijn er mensen die meewarige blikken op mensen met een "afwijking" werpen.
Jullie doen heel goed werk daar, dit is echt iets om onder aandacht van minister Ploumen (ontwikkelingshulp) te brengen.
Vanmorgen werd er in de kerk gecollecteerd voor Christ Hope.
Die geeft hulp bij aidspatiënten. Er kwam naar voren dat, wanneer je dit werk doet, een ervaring doormaakt, wat een stempel op je leven drukt.
Heel veel wijsheid toegewenst in jullie boeiend werk.
Groetjes van Janny en pa. -
29 Mei 2014 - 16:23
Diny:
Hallo berit en ester wat leuk om jullie verslagen te lezen vol indrukken en wat een goed werk doen jullie wens jullie sterkte en succes lieve groeten diny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
