Onze eerste cliënt
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther en Berit
20 Mei 2014 | Moldavië, Chisinau
Vandaag zijn we voor het eerst mee geweest met twee verpleegkundigen van ECMA. De chauffeur bracht ons met de bus van ECMA naar een cliënt die ook nieuw was voor de medewerksters. Onderweg werd ons verteld dat we naar een arm gezin zouden gaan en dat de situatie ernstig zou zijn. We namen zelf alle benodigdheden mee zoals schorten, handschoenen, mondkapjes, verbandmaterialen, bloedsuikermeter, maar ook brood voor dit gezin. Eenmaal aangekomen troffen we in een kleine compleet vervuilde flat een 75-jarige dame aan op een slaapbank, midden in een overvolle woonkamer. Het was duidelijk dat hier al jaren niemand meer een poging had gedaan om op te ruimen of schoon te maken. De dame op bed was ook duidelijk een lange tijd niet meer gewassen, de geur was zo sterk en de hitte in de kleine kamer zo overweldigend dat onze tolk even naar buiten moest om een frisse neus te halen. De dame in bed was vroeger ingenieur en wiskunde docent, nu lag ze diep dement weg te kwijnen temidden van de rommel die haar schyzofrene zoon meesleepte naar huis. We hebben direct samen gewerkt met de verpleegkundigen en ons best gedaan om mee te denken, maar niet te snel onze visie weer te geven. Al met al zijn we twee uur bezig geweest om de volledig bedlegerige dame in schone (door de collega's van ECMA meegenomen) kleding te steken, haar te wassen, haar haren af te knippen omdat dit niet meer schoon te krijgen was en een poging te doen om een beeld te krijgen van de situatie en haar gezondheid. Alles met hulp van haar man en zoon die aan kwamen met kannen koud water en een pan kokend water. Beiden waren we diep geraakt door de liefdevolle manier waarop de verpleegkundigen (die overigens geen inkomen ontvangen voor hun werk) met deze dame omgingen. Ze hebben zoveel respect en zoveel oog voor de cliënt dat wij er beide door geraakt werden. Hiernaast raakte de hele situatie waarin de dame verkeerde ons, we hebben met z'n allen even onze emoties de vrije loop gelaten en vervolgens samen gebeden voor de cliënt, maar hoorden ook studenti en holland voorbij komen, dat waren wij dus. Bij het afscheid van de cliënt zagen we dat ook zij onder de indruk was van de sfeer en kregen we een handkus van haar man. We zullen haar nog een aantal keren terug zien, alhoewel wij het idee hebben dat ze zo ernstig verzwakt is dat het zomaar zou kunnen dat ze niet heel lang meer door kan leven in deze situatie.
-
20 Mei 2014 - 17:44
Nanja:
Wow, wat een indrukwekkend verslag...
En wat een toegewijde collega's....
Respect voor jullie allemaal !
Warme groeten vanuit Twente (28 gr in de schaduw, zoooo heerlijk)
Nanja -
20 Mei 2014 - 19:07
Jan Harsevoort:
Lieve Esther en studiegenoten.
Wat een indruk doe je dan op. En dan ben je ingenieur en wiskunde docent geweest.
Dus daar is nog heel wat werk te verrichten, ook voor de overheid.
Ze zeggen wel eens een druppel op een gloeiende plaats.
Maar kleine druppeltjes kunnen samen een grote plas water maken.
Janny en Jan Harsevoort. -
21 Mei 2014 - 13:13
Roelof Hofhuis:
beste mensen
ik heb het verslag gelezen ben helemaal onder de indruk
het is erg als je zo'n situatie moet meemaken die hier bijna niet voorkomt
maar ik neem mijn petje voor jullie af om met deze situatie om te gaan
wij wensen jullie ontzettend veel succes toe met Gods zegen(we zullen voor jullie bidden) en dat jullie een hele hoop ervaring mag leren
groetjes
Roelof Hofhuis
Martha Koops -
21 Mei 2014 - 13:13
Roelof Hofhuis:
beste mensen
ik heb het verslag gelezen ben helemaal onder de indruk
het is erg als je zo'n situatie moet meemaken die hier bijna niet voorkomt
maar ik neem mijn petje voor jullie af om met deze situatie om te gaan
wij wensen jullie ontzettend veel succes toe met Gods zegen(we zullen voor jullie bidden) en dat jullie een hele hoop ervaring mag leren
groetjes
Roelof Hofhuis
Martha Koops -
21 Mei 2014 - 14:03
Herma:
Hoi Berit en Esther
Wat een heftig verhaal zeg. Ik wens jullie heel veel sterkte om hier mee om te gaan. Respect voor jullie.
Groetjes, Herma -
21 Mei 2014 - 14:04
Herma:
Hoi Berit en Esther
Wat een heftig verhaal zeg. Ik wens jullie heel veel sterkte om hier mee om te gaan. Respect voor jullie.
Groetjes, Herma -
22 Mei 2014 - 15:19
Diny:
Hallo berit en esther het ontroerd me als ik jullie verhaal lees heb wel respect voor jullie zulke mensen moeten er ook zijn om elkaar te helpen heel veel sterkte liefs diny -
22 Mei 2014 - 18:11
Paul Gunnewijk :
Berit en Ester,
Mooi verslag, wel schrikken zo'n harde werkelijkheid. Zo maak je echt iets mee en leer je de waarden van het leven wel. Ik wens jullie veel sterkte en succes.
Paul.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
